Koning Honing en de gestolen bloemetjes
Er was eens een bos nimph en zijn naam was Koning Honing. Hij was nog maar erg jong, maar geboren als een echte koning. Hij was namelijk een geboren bijen koning! Sinds de geboorte van Koning Honing kwamen alle bijen bij hem langs vliegen. Alle bijen deden een buiging en bleven altijd dicht in de buurt van de baby bos nimph. De andere bos nimphen vonden dat heel speciaal, dat hadden ze nog nooit meegemaakt! Daarom kreeg de baby de naam Koning Honing. Nu, een paar bessenmaanden later, was het een dag als geen ander. De bijen waren niet blij rond aan het zoemen. De planten keken sip. En er zaten heel veel vieze voetafdrukken in de modder van het bos. Dat was nieuw. Bos nimphen en bijen kunnen namelijk heel goed vliegen. Dus ze laten bijna nooit voetafdrukken achter. En al helemaal niet in de modder! Dan worden hun voetjes vies, dat zouden ze nooit willen… Niemand wist wat er aan de hand was. Koning Honing vloog een stukje door het bos. Hij zag alleen maar sippe planten. Geen enkel plantje had een bloem! Waar waren alle bloemen gebleven? Het leek wel alsof alle bloemen afgeplukt waren… Wie zou zo iets doen? Dus koning Honing vloog naar de bijen toe, hij vroeg of hun misschien wisten wat er met alle bloemetjes van het nimphen bos gebeurd was? Maar niemand wist iets. ‘Weet je wat? zei Koning Honing. ‘we volgen de voetstappen in de modder..’. En daar vlogen ze. Bosnimphe Kellietje ging ook mee. Kellietje, koning honing en alle bijen vlogen samen richting …. het snarfenbos?! Ja zeker. De modderige voetafdrukken gingen helemaal naar het snarfenbos! Zouden de snarfen alle mooie bloemetjes geplukt hebben? En ja hoor, in snarfenbos zagen ze alle bloemetjes die in het nimphen-bos thuis hoorden. Blauwe bloemetjes, witte bloemetjes, oranje bloemetjes.. alle bloemetjes lagen daar zomaar, afgeplukt en in de modder. ‘Wat een gemene streek van de snarfen!’ zei Kellietje. En toen kreeg Koning Honing een idee: ‘bijen, jullie mogen alle snarfen bang maken en doen alsof jullie ze willen prikken. Dan rennen ze weg en kunnen Kellietje en ik samen alle bloemetjes meenemen.’ En dat deden ze. De bijen luisteren altijd naar Koning Honing. Bzzzz bzzzzz, ze vlogen heel snel om alle snarfen heen. Bzzzz bzzzz. De snarfen waren bang. Ze renden zo snel als ze konden naar het moddermoeras! En toen haalden de bosnimphen Kellietje en Koning Honing samen alle bloemetjes weer op. En ze vlogen allemaal terug naar het nimphen bos. Daar pakte elk bijtje een bloemetje, bracht het bloemetje terug naar een leeg plantje. En met een beetje magische honing, plakten ze alle bloemetjes weer terug. Alle plantjes waren weer blij! Alle bijtjes waren ook weer blij! En de lelijke modder voetstappen? Die zou de regen de volgende keer wel wegspoelen. Dezelfde avond ging Koning Honing samen met Kellietje een mooi Buzzy Bloemetjes liedje zingen. En de bijtjes Buzzzzden met ze mee.