Sssserpentina
Op een dag had Kijzer Abel een goed idee. Hij ging naar Kristelientje de Wensvlinder en hij vertelde zijn rijmpje:
‘Een heel snel karretje van een stalen baan..
Heel snel omhoog en heel snel omlaag, dus doe je gordels aan…
Het is heel gaaf als wij een achtbaan in de tuin hebben staan!’’
En POEF, Kristelientjes vleugeltjes kleurden geel en oranje en daar ineens stond een heel mooi karretje. En daar lagen ook allemaal stalen stukjes rails. Maar die moesten eerst nog even in elkaar geknutseld worden, dus dat ging Kijzer Abel vandaag doen!
De volgende dag stond de grote achtbaan al helemaal klaar. De rails ging heel ver omhoog, en daarna met een diepe val heel ver naar beneden. En daarna in een bochtje weer een beetje omhoog. En weer omlaag. Nog een paar bochtjes, en dat was de rit van de achtbaan! Het eerste karretje stond klaar voor de test-rit. Kijzer Abel drukte op het knopje en het karretje vertrok. Toen het karretje helemaal boven in was, zag Prins Samuel hem in de verte vanuit zijn kasteel.
‘Hee Millie, kijk daar!’ riep hij. En Prinses Millie kwam eraan. Samen stonden ze naar het karretje van de achtbaan te kijken. ‘Gaaaaaf!’ riep de prinses. ‘Ik weet niet wat dat is, maar we moeten er naartoe! Ik wil in dat karretje zitten!’ Prins Samuel en Prinses Millie renden alle twee het kasteel uit en waren zelfs hun schoentjes vergeten aan te trekken.
Ze renden vol plezier helemaal door de blauwe bergen. En daar kregen ze blauwe voetjes.
Ze renden verder door het moddermoeras. En daar kregen ze bruine voetjes. In het moddermoeras zitten vaak snarfen. Maar de prins en de prinses gingen er zo ontzettend snel doorheen dat de gemene snarfen niet eens de tijd kregen om te kijken wie er zo snel door het moeras renden.
Ze renden door het Sssserpentina bos. En daar… kregen ze groene voetjes! Groen van het natte mos. En ze hoorden iets ritselen achter een struik. Samuel en Millie keken elkaar aan. Ze waren een beetje bang, want ze wisten wel dat er een gevaarlijke slang in dit bos woont. Maar gelukkig kwam daar opeens Yvana de witte fee tevoorschijn! ‘Hallo kindjes! Ik dacht al dat jullie deze kant op gingen. Zijn jullie op weg naar de achtbaan van Kijzer Abel en Kristelientje?’ Prinses Millie was erg blij dat het geen slang was, maar Yvana de witte fee! ‘Ja’, zei ze, ‘wij willen heel graag in dat karretje zitten!’ En de witte fee zei: ‘Ik ook, ik ga met jullie mee!’
Met zijn drietjes liepen ze heel stilletjes verder door het Ssserpentina bos. Ze waren niet meer aan het rennen. Ze moesten heel stilletjes zijn zodat ze hopelijk de slang niet wakker zouden maken. Maar toen opeens: ‘Sssssss Sssssssssssssss… Wie is daar in mijn Bossssss?’
Prinses Millie keek op en zag twee hele scherpe tanden. De slang hing aan een boom en keek de prinses recht aan! ‘Rennen!!’ riep Millie. ‘Die kant op!!’ Yvana de witte fee was ook geschrokken. Maar Prins Samuel was niet bang. Hij sprak de slang aan: ‘Ssserpentina, wij willen graag in dat karretje zitten’. En hij wees naar het karretje dat overal goed te zien was op zijn hoogste punt. Het werkte! Want Sssserpentina knikte tevreden naar prins Samuel. En ze zei: ‘Ssssssuper gaaf’. Ze mochten alle drie verder gaan. Dus nu renden ze weer vrolijk door het bos.
Het bos van serpentina veranderde in het betoverde bos. Ze waren nu bijna bij de achtbaan van Kijzer Abel. Maar wat voor voetjes kregen ze in dit bos? Betoverde voetjes! Het bos voelde aan dat de fee, prins en prinses heel graag heel snel wilden zijn. Dus het bos zorgde ervoor dat alle voetjes 2x zo snel gingen! En toen ineens waren ze al bij het kasteel. Kristelientje stond ze al op te wachten. Ze had tijdens het rondvliegen al gezien dat er hele snelle kindjes door het bos renden. En ze zei met een glimlach: ‘het karretje staat klaar.’ Ze stapten in en Kijzer Abel drukte op het knopje. ‘Zo’, zei Yvana de witte fee… ‘nu we in het karretje zitten, kunnen we even uitrusten.’ Maar niet zo lang. Want het karretje was al helemaal boven in en…. toen gingen Prins Samuel, Prinses Millie en Yvana de witte fee alle drie kei hard gillen. Want het karretje ging wel erg snel omlaag. Maar het was leuk!! Zo leuk dat Millie en Samuel de hele dag opnieuw en opnieuw gingen.