Mini miertjes in de bakkerij
De mini-miertjes zijn gek op eten. Ze eten alles dat ze tegenkomen! Appeltjes, paddestoelen kruimels, ze likken graag het water van de gras sprietjes… maar het allerlekkerste is dat wat ze nog nooit geproefd hebben. Ze wonen nog steeds allemaal langs de bakkerij. En het oerieboerie bakkertje bakt steeds de allerlekkerste dingetjes. Taarten, croissantjes, cupcakes… en dat ruikt allemaal zo ontzettend lekker. En dat weten de mini-miertjes maar al te goed! Ze ruiken elke dag hoe heerlijk al die hapjes zouden moeten smaken. Maar ze hebben nog nooit een hapje op. De mini-miertjes weten dat dat niet mag van de bakker. En toch. In een donkere nacht, werden de mini-miertjes wakker. Ze hadden heel veel honger en ze dachten aan de lekkere cupcakes die daarbinnen al klaarstonden, te wachten tot het ochtend was. In de ochtend zouden alle oerieboeries wakker worden en naar het bakkertje gaan om de cupcakes op te eten. De mini-miertjes wilden toch graag eens proeven. Dus ze gingen naar binnen toe… Alle miertjes gingen samen in een hele lange rij, 1 voor 1. Ze klommen door het raam. Ze klommen over het aanrecht. En toen stond daar een hele lekkere cupcake… en daarnaast zagen ze de allerlekkerste taart. En een croissantje! De miertjes wilden net gaan happen tot opeens de lampen aangingen. KLIK. De bakker kwam even beneden kijken of alles wel goed was. Hij zag er erg moe uit. Alle mini-miertjes renden heel snel weg. Ze gingen allemaal verstoppen achter de kopjes, borden en grote beslagkommen. De bakker zag ze niet. Hij deed het licht weer uit en ging terug naar boven toe. Hij ging verder slapen. Op dat moment renden de miertjes heel snel weer tevoorschijn. Ennnn HAP, hap hap hap.. Hap hap hap.. Ze aten alles op. Nu bleven er alleen nog maar kruimels over. De hele vloer lag vol, de hele aanrecht was 1 grote bende geworden. En de mini-miertjes? Die waren moe geworden van het lekkere eten. Ze liepen in 1 lange rij met hun volle buikjes terug naar de grote zandhoop: thuis. Daar gingen ze door de tunneltjes allemaal naar hun eigen slaapkamertjes toe. En ze sliepen meteen. Toen de bakker wakker werd, schrok hij. Waar waren alle lekkere taartjes en cupcakes gebleven?! Zouden de miertjes dit gedaan hebben? Ojee… De hele dag waren alle oerieboeries chagrijnig omdat ze honger hadden. Ze hadden geen ontbijt op. En toen zei Xara: ‘We kunnen aan Yvana de witte fee vragen of ze een toverspreuk weet zodat de mini-miertjes nooit meer in het bakkerijtje komen.’ Dat vond de bakker een goed idee. Maar of hij daar ooit tijd voor heeft gehad? Dat is een ander verhaal. De bakker moest namelijk de hele dag alle cupcakes en taartjes opnieuw bakken. En dat duurt heel lang.