Ridder Arie
Op een dag, toen Xara en Ariebarie weer in het bos wandelden praatten ze vrolijk over de dag dat ze voor de grap riddertje speelden samen met Cloudy. En opeens hoorden ze een angstaanjagend geluid. Het was een echte enge draak! Deze keer was het geen spelletje. Xara keek naar Ariebarie en hij wist dat hij nu echt een ridder moest zijn. Hij pakte zijn stok en ging op zoek naar de draak. Hij vond hem in een grot diep in het bos. De draak was grote en angstaanjagend en heel gevaarlijk en wild, maar Ariebarie was niet bang. Hij hield zijn stok voor zich uit en zei: “Ik ben ridder Arie en ik zal jou verslaan!” De draak begon te lachen en zei: “Een stok? Dat is alles wat je hebt? Dat zal niet genoeg zijn om mij te verslaan!” Ariebarie had geen angst in zijn hart, hij wist dat hij de prinses moest beschermen. Hij sprong naar voren en raakte de draak met zijn stok. De draak gilde van pijn, maar hij was nog niet verslagen. Hij haalde uit naar Ariebarie met zijn grote klauwen. Ariebarie dook onder de klauwen door en raakte de draak opnieuw met zijn stok. De draak gilde nog harder en probeerde nog een keer Ariebarie te grijpen, maar hij was te zwak geworden. Hij viel op de grond en Ariebarie stond triomfantelijk bovenop hem. Xara kwam naar voren en zei: “Je hebt hem verslagen, ridder Arie! Je hebt ons allebei gered.” Ariebarie keek naar Xara en knikte. Hij wist dat hij een echte ridder was geworden. Xara was wel bezorgd om de grote, gevaarlijke draak en ze besloten om Papadraak te roepen. Xara floot op haar vingers en Ariebarie riep: GRIM GRAM GROM. Papadraak kwam aangevlogen, samen met mamadraak en samen zorgden ze dat de grote, gevaarlijke draak snel zou genezen en een nieuw thuis zou krijgen in drakenland. Daar zou de grote gevaarlijke draak alles leren over lieve oerieboeries, gemene snarfjes en lichtgevende gnoompjes. De draak zou nooit meer iemand aanvallen.