Toverstafje
Het was een mooie dag in sprookjesland toen Xara in het bos aan het wandelen was. Tijdens haar wandeling zag ze een heel bijzonder stokje liggen. Deze was anders dan alle anderes stokken. Deze was namelijk niet krom, zoals een stok van de boom, maar wel heel erg recht. En in plaats van bruin, was hij paars! Dat maakte Xara natuurlijk erg nieuwsgierig. Ze pakte de stok op en er dwarrelde allemaal stof vanaf. Nee, geen stof.. maar toverstof! Dat uit de punt van de stok kwam wanneer ze ermee zwaaide. Xara kreeg een brede lach op haar gezicht.. 😊 ‘’ik weet wat dit is, het s een toverstafje!’’ Mijn eigen toverstaf! Wat zal ik eens gaan toveren met mijn nieuwe, magische krachten?! Op dat moment voelde ze haar buikje een beetje knorren. Ze dacht: tijd voor iets lekkers. Ik heb wel zin in een paddestoelen cupcake. Of wacht! Ik tover meteen een hele berg cupcakes! Xara zwaaide haar toverstaf zoals een echte fee dat zou doen. En ze zei: ‘’Ik heb honger, heel erg. Geef mij cupcakes, een hele berg!’’ Ze hoorde PLOP en er verscheen ineens een paddestoelen cupcake zomaar voor haar, op de grond. Ze schudde de toverstaf nog een keer. En PLOP er kwam er nog eentje bij. En nog 1. En nog 1… en het begon al een flinke berg cupcakes te worden die maar bleef groeien. Oerieboeries zijn niet zo groot, dus de berg cupcakes was al snel groter dan Xara en bleef maar groeien! Plop, PLOP, plop plop… en de groeiende berg begon te wankelen en wiebelen en er vielen aan alle kanten cupcakes vanaf. En xara werd nu wel bang dat die berg ging instorten. Ze moest hier snel wat aan doen. Ze pakte haar toverstaf en zei: ‘’Ow wat een pech, ik tover nu alle cupcakes weg!’’ De berg cupcakes was meteen verdwenen. En xara dacht: ‘’dat heb ik goed opgelost, ik wordt hier erg goed in.’’ Omdat ze toch wel heel geschrokken was en nogsteeds honger had, besloot ze terug te gaan naar oerieboerie dorp. Toen ze daar aankwam stond er bij de bakker een grote rij met oerieboeries die er allemaal erg verdrietig uitzagen. De bakker stond ook buiten te huilen. Ze zag ariebarie staan en ze vroeg aan hem wat er aan de hand was. Hij vertelde dat plots ineens ALLE paddestoelen cupcakes zijn verdwenen. En dat dat waarschijnlijk een gemene streek van de snarfjes is geweest. Ik had net een paddestoelen cupcake bij de bakker gehaald, en net toen ik een hap wou nemen, was hij weg!’’ Xara voelde zich erg schuldig, want ze wist dat het haar toverspreuk was die niet alleen de berg, maar alle cupcakes in heel sprookjesland heeft weggetoverd. Ze liet het toverstafje aan Ariebarie zien en zei: ‘’Kijk. Ik ga het oplossen, want ik kan toveren!’’ Ze dacht dat ze wel iets heel speciaals moest toveren om dit allemaal goed te maken. Ze dacht: aardbeitjes zijn erg lekker en de favoriet van de meeste oerieboeries, dus ik ga een feestmaal toveren. Ze zwaaide weer met haar toverstaf en zei: ‘’Ik wil aardbeien, meer als 10, ik wil nu een feestmaal zien!’’ En er kwamen groene plantjes uit de grond. Die werden groter en groter.. met rode knopjes eraan die samen met de plantjes gigantisch groot werden! De knopjes veranderden in mooie, sappige, rode.. maar veel te grootte, aardbeien. De takjes van de plant konden de zware, grote aardbeien niet meer houden dus: KRAK. De eerste aardbei viel van de tak af, boven op de paddestoel van burgemeester boerie. PLOF.. zijn hele paddestoel was kapot. En KRAK, KRAK, KRAK… daar ging de volgende, en de volgende en de volgende. En voor ze het wist was het hele oerieboerie dorp een puinhoop met allemaal kapotte huisjes en gigantische aardbeien en verdrietige oerieboeries. Ariebarie zei tegen Xara dat ze de toverstaf maar beter terug kon brengen naar waar die vandaan kwam.. want Xara is natuurlijk helemaal geen fee. Maar xara dacht: ik kan dit oplossen.. net zoals de cupcake berg. Dus ze zwaaide weer met haar toverstafje en zei: ‘’ik heb nu genoeg gehad, maak al die aardbeien plat!’’ SPLASHHH.. en er waren inderdaad geen aardbeien meer in het oerieboerie dorp. Want ze waren allemaal ontploft tot aardbeien jam. Alle oerieboeries waren nu helemaal plakkerig, plakten overal aanvast, hadden geen huisjes meer.. geen cupcakes en waren helemaal niet zo blij met Xara haar nieuwe toverkunsten. ‘’sorry’’ zei xara. ‘’zo bedoelde ik het helemaal niet.. toveren is een stuk moeilijker dan dat ik dacht.’’ Ariebarie stelde voor om naar Yvana de witte fee te gaan. Zij is erg slim en kan heel goed toveren. Zij weet vast een oplossing voor deze plakkerige situatie. Maar dan gaan we wel lopend.. zei ariebarie: ‘’ik wil geen toverkunsten meer van je zien, xara!’’ Toen ze aanklopten bij het kasteel van Yvana de witte fee zag ze direct de toverstaf in Xara’s hand, de droevige gezichtjes en de stukjes aardbei in hun haren. Zonder dat Xara ook maar iets kon zeggen, vroeg de witte fee met een glimlach: ‘’zit het hele oerieboerie dorp nu onder de aardbeien jam? ‘’Ja… zei xara.. die zich erg schuldig voelde.. maar hoe weet je dat?’’ ‘’Nou, voor mij was het ook ooit de eerste keer dat ik ging toveren’ zei Yvana. Toveren is moeilijker dan dat je denkt. Gelukkig weet ik wel een spreuk om dit allemaal op te lossen. Maar dan moet je wel beloven nooit meer te toveren en het toverstafje voor de veiligheid aan mij geven. Xara ging direct akkoord. Van toveren had ze wel genoeg gehad. Ze was erg blij dat ze die toverstaf niet meer vast hoefde te houden. En de witte zwaaide met haar toverstaf en zei: ‘’Vie, Vaj, Voo Pas, maak alles zoals het was.’’ Zie zo, alles is nu opgelost. Komen jullie nog even binnen voor een boterham met aardbeien jam? En ze moesten alle drie lachen. 😊