Een hoedje geschrokken!
Xara liep rond in het oerieboerie dorp. Ze keek overal. Achter alle paddestoelenhuisjes, achter de appelbomen, achter de perenbomen en zelfs in de boerie pary tent. Maar waar ze ook zocht en keek… Ariebarie was nergens te bekennen! Xara vroeg aan alle andere oerieboeries of iemand wist waar Ariebarie was. Maar niemand leek het te weten. En toen opeens kwam Sniffel aanlopen. En ze gaf een hoedje aan Xara. Xara snapte er niks van. Ze pakte het hoedje aan en ze keek Sniffel vragend aan. En toen begon het lieve snarfenmeisje Sniffel te vertellen: ‘Ik kwam vanmorgen Ariebarie tegen in gnoompjesbos. Hij was vrolijk aan het wandelen en toen hij mij zag zwaaiden we naar elkaar. We liepen allebij de andere kant op. Maar heel kort daarna hoorde ik een luid gebrul en hoorde ik hem heel hard gillen en toen ik naar hem toe rende, was hij verdwenen! Er lag alleen nog maar een hoedje op het pad waar hij was… Het klonk alsof dat van een groot dier afkwam! Dat gebrul. Ik raapte snel het hoedje op en rende zo snel als ik kon naar jou toe Xara… Je moet Ariebarie zoeken! Xara schrok van het verhaal. En ze zei: ‘ik ben Ariebarie al de hele ochtend aan het zoeken. Ik weet niet waar hij is! Hij is in ieder geval nergens in oerieboerie dorp… Kom, we gaan samen naar gnoompjesbos en vragen daar of iemand hem gezien heeft’. En daar kan Sniffel ook de plaats aanwijzen waar ze Ariebarie voor het laatst gezien heeft. De plaats waar het hoedje lag. Xara en Sniffel begonnen aan de wandeling. Eenmaal in Gnoompjesbos aankomen zagen ze Lumie, Charlotte en Sofia. Ze kwamen snel naar de vriendinnetjes toegevlogen. ‘Hallo!’ riepen ze vrolijk. Maar Xara en Sniffel waren vandaag helemaal niet zo vrolijk. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Lumie. En Sniffel legde alles uit. Xara liet het hoedje zien… Waar zou Ariebarie zijn? De gnoompjes gingen meehelpen met zoeken. Ze gingen overal tussen de planten en de bomen kijken en vlogen meteen alle kanten op. Daar was Xara erg dankbaar om. En toen vloot Lumie heel luid op zijn vingertjes. ‘FEEEET FEEET Ik ZIE EEN LEEUW!’ Xara, Sniffel en alle gnoompjes gingen zo snel ze konden naar Lumie toe. Een leeuw? In gnoompjesbos? En ja hoor… daar ligt echt een leeuw. Met een ketting om zijn nek. En aan die ketting hangt.. Prinses Millie? En Prins Samuel staat erbij en hij zegt: ‘Rustig allemaal, dit is geen echte leeuw. Ik bedoel.. hij is wel echt, maar hij is heel lief. Deze leeuw is ons kasteeldiertje! Jeweetwel. Een huisdiertje, maar dan van ons kasteel. Hij was alleen ontsnapt door de grote poort en deze kant opgerend. Maar hij zou nooit iemand opeten!’ En toen trok prinses Millie lief aan de ketting en ze zei: ‘Kom leeuwtje, ik ben blij dat we je gevonden hebben. We gaan terug naar huis.’ Maar Xara wist nog steeds niet waar Ariebarie was. En ze hield de prins, prinses en de leeuw tegen. WACHT EVEN! ‘Weten jullie waar Ariebarie is?’ Sniffel legde het verhaal uit van het gebrul, gegil en het hoedje… en op dat moment veranderde het hoedje opeens. De randen werden lager, en dikker, en veranderden van kleur. De binnenkant werd minder zacht en kreeg haren. De buitenkant kreeg schoentjes met belletjes erop en beentjes. En op die beentjes kwam een broekje en een truitje en een hoofd! Het hoedje veranderde in ARIEBARIE! Xara was zo gelukkig en knuffelde hem. Maar… toen Ariebarie de leeuw weer zag, schrok hij heel erg. En toen zei hij: ‘Vanmorgen zag ik deze leeuw… ik was bang en ik schrok me een hoedje!’ En daar konden Sniffel en Xara nu wel om lachen. Ariebarie was zich letterlijk een hoedje geschrokken… Gelukkig is alles nu goed gekomen. De prins en de prinses namen hun huisdiertje weer mee terug naar het kasteel. En Ariebarie, Xara en Sniffel? Die gingen samen met de gnoompjes fruitlollies eten. Dat vinden ze lekker!