Het wolken meisje
Op een dag keken Xara en Ariebarie naar boven. En daar zagen ze een heel sip wolkje. Het was geen regenwolkje, maar gewoon een wolkje met een verdrietig gezichtje. Waarom zou dat wolkje zo sip zijn? Dat wisten de oerieboeries niet. En daar kwam draakje Cloudy aangevlogen! Xara vroeg aan haar of ze wist waarom dat wolkje zo verdrietig was, maar dat wist Cloudy ook niet. En toen zei Ariebarie: ‘Maar Cloudy, kan je niet even naar boven vliegen en dat wolkje mee naar beneden nemen? Dan kunnen we het haar zelf vragen.’ En dat deed ons draakje. Ze vloog helemaal naar boven toe, pakte het wolke met 2 pootjes beet en vloog recht naar beneden toe. Ze hield het wolkje stevig vast, want anders zou die zomaar weer naar boven zweven. Dat doen wolkjes. Die blijven niet lang beneden. En Xara vroeg: ‘Hallo wolkje, waarom ben je verdrietig?’ Waarop het wolkje zei: ‘Ik vloog net boven het sssserpentina bos, en dat vond ik heel spannend, daar was een hele grote slang.. en daarna vloog ik over een drakenschool, en daar spuwden alle draken heel wild met vuur, dat was veel te warm in de lucht, en daarna vloog ik over een donker snarfenbos.. en daar stonk het zo erg… en nu vlieg ik over het gnoompjesbos, dat is mooi en leuk zou je denken, maar hier wordt ik zomaar uit de lucht geplukt door een draak! Alles vandaag is zo eng…’ En het wolkje begon te huilen. ‘Oh, sorry, sorry!’ zei Draakje Cloudy. ‘Ik heb je naar beneden gehaald zodat we je kunnen helpen. Want dat doen we heel graag.’ Daar moest het wolkje even over nadenken. ‘Waar wil je me dan mee helpen?’ vroeg ze. En Xara zei: ‘We zien graag blije wolkes in de lucht, dus als je ons vertelt waar je blij van wordt, dan zullen we proberen om dat voor elkaar te krijgen! De wereld wordt een heel stuk leuker en vrolijker wanneer iedereen elkaar helpt! Daar fleurde het wolkje al een beetje van op en ze ging even nadenken. En toen zei ze: ‘Ik wordt blij van regenbogen en kleurrijke bloemetjes in het gras. Ik wordt blij van rivieren waar die kleine kaboutertjes vrolijk in springen wanneer de zon schijnt en ik wordt ook vrolijk van nimphen en elfjes wanneer ze om het snelst door mij heen vliegen. Maar het aller blijst wordt ik van knuffelen… knuffelen met mijn beste vriendje, hoog in de lucht.’ Ariebarie glimlachte bij dat idee. Knuffelende wolkjes, wat lief! En Xara vroeg: ‘Waar is jouw beste vriendje nu?’ Maar dat wist het wolkje niet, en ze werd meteen weer verdrietig… En toen had Xara een idee. ‘We brengen jou naar het nimphen bos toe. Dan komen we onderweg langs de mirhana rivier en kan je de vrolijke kaboutertjes zien,.. al zijn wij geen kaboutertjes maar oerieboeries. Dan gaan we verder via het paddestoelen veld, daar staat Conny de regenboog Pony heel vaak, we zullen haar vragen om een mooie regenboog voor jou te maken. En als we dan verdergaan naar het nimphenbos, dan kan je alle elfjes en nimphen vrolijk door de lucht zien vliegen.’ Dat vonden ze een goed idee, dus dat deden ze. Cloudy vloog met het wolkje met Xara en Ariebarie mee. Eerst langs de rivier. Het wolkje werd inderdaad al een stukje blijer door de oerieboeries, en bij het paddestoelenveld maakte Conny de regenboog pony de allermooiste regenboog, speciaal voor het wolkje. En toen ze eenmaal bij het nimphen bos waren zagen ze niet alleen Koning Honing en Kellietje rondvliegen, maar hoog in de verte zag het wolkje ook haar allerbeste vriendje! Die vloog zomaar boven het bos! Oh wat was het wolkje nu blij! Ze had vandaag zomaar al haar lievelingsdingetjes gezien, ze had nieuwe vriendjes gemaakt en zou dadelijk lekker gaan knuffelen met haar beste vriendjes wolkje, heel hoog in de lucht. ‘Dankjewel’, zei het wolkje, ‘zonder jullie was het niet gelukt om vandaag nog vrolijk te worden. Zonder jullie was ik de hele dag sip. Jullie hebben me heel erg geholpen!’ Xara, Ariebarie en Cloudy stonden te glimlachen. Ze zwaaiden het wolkje uit toen ze naar boven vloog… en Xara riep nog: ‘We helpen je graag!’