De soldaatjes van koning Lukas
Het is nog vroeg in de ochtend toen koning Lukas een brief vond, “lieve zoon van me, ik ben van plan om bij jou in je kasteel op bezoek te komen. Ik hoop dat je alles netjes hebt en dat je een goede koning bent geworden, liefs mam xxx” de koning schoot meteen in paniek “het is hier echt vies en mijn moeder komt op bezoek, ik krijg het nooit zuiver. Achter in de kamer hoorde hij een stemmetje “misschien kan ik u wel helpen koning.” En de koning keek op “generaal ED?” vroeg hij. “ik kan u helpen met alles op te ruimen met mijn soldaatjes we zijn met veel en moeten normaal het koninkrijk beschermen, maar er is nu een gevaar.” Zei de generaal. “dat zou ik heel fijn vinden” zei Lukas, “maar waar zijn de soldaatjes dan?” vroeg hij. “ we zijn aan het bewaken over heel het sprookjesbos, zodat niemand in gevaar is. Er komen soms gemene snarfen en die jagen wij weg”. Zei ED. “ik ga ze voor u zoeken” zei de generaal. De generaal ging buiten staan en floot heel hard op zijn fluit, meteen kwamen er al 3 soldaatjes uit de bossen “wat scheelt er generaal, heeft u een snarf gezien?” vroeg er een. “we hebben een veel belangrijkere missie nu, we moeten de koning helpen met de voorbereidingen van het bezoek van zijn moeder koningin Eliza” en de soldaatjes keken verwonderd op. “ maar eerst moeten we alle soldaatjes verzamelen” zei de generaal. Ieder soldaatje ging op pad om de andere te zoeken, ze zochten overal. Na 2 uur hadden ze bijna elk soldaatje gevonden. “ we missen er nog 1 “ zeiden ze. “ik ga de elfjes om hulp vragen “ zei de generaal “ die vliegen hoog over de bomen en zo vinden we hem wel”. En hij had gelijk de elfjes moesten niet ver vliegen om het soldaatje te vinden “hij zit hier bij de rivier” riepen ze. De generaal liep snel naar het laatste soldaatje, toen hij daar aankwam zag hij dat het soldaatje gevangen was genomen door een snarf “laat hem gaan” riep de generaal. De snarf begon gemeen te lachen. De generaal wist niet wat hij most doen, hij floot op heel hard fluit. De snarf schrok ervan en keek verbaast op. Uit alle bosjes sprongen de soldaatjes en ze riepen tegelijk “laat hem gaan jij vies beest”. De snarf was zo bang dat hij alles liet vallen en meteen wegrende. “ geen zorgen die vangen we straks wel” zei de generaal “ nu moeten we iets veel belangrijkers doen”. Alle soldaatjes gingen naar het kasteel van koning Lukas “ ik was al bang dat jullie niet gingen komen” zei de koning. De generaal gaf elk soldaatje een klusje “jij mag het gras maaien.” “ en i-jij moet de ramen poetsen” “ en jullie ruimen het vuilnis op” en binnen de 5 uur was het kasteel helemaal zuiver. En maar goed op tijd want ze hoorde koningin Eliza al aankomen met haar koets, ze gaat overal heen met 9 tassen met kleren, schoenen en make-up… dus de koest is zwaar en maakt veel lawaai. De koning was heel nerveus en wilde zich verstoppen. “ geen zorgen Lukas, mijn soldaatjes hebben alles zuiver gemaakt en er zijn nergens snarfen te bekennen. Alles is perfect” zei de generaal. Eliza stapte uit haar koets en liep naar de poort, “Lukas kom eens hier en doe de poort open voor je moeder” riep ze. Lukas stapte met bibberende benen naar het hek en deed deze open, Eliza gaf hem meteen een hele grote knuffel. “ kijk toch eens hoe zuiver het hier is en alles ligt op zijn plaats. Dat heb je goed gedaan Lukas” zei ze. Lukas was heel opgelucht en ook best wel blij. De soldaatjes stonden op een rij voor het kasteel en ze brachten alle tassen van de koningin naar binnen. De koning riep nog naar buiten “vanavond is er een groot feest in het kasteel en iedereen is welkom”. Alle inwoners van het sprookjes boswaren zo blij en ze begonnen te dansen en muziek te maken. Elke inwoner maakte ook een gerecht voor het feest, koning robino had een taart gebakken voor het feest, sniffel had een soep gemaakt, robertijn had pasta gemaakt… en zo was er genoeg eten voor alle inwoners van het bos. Iedereen had zo veel plezier en de koning en koningin waren heel gelukkig dat alles in opgeruimd was. “ik denk dat ik nog een paar dagen blijf” zei Eilza en dit vond Lukas wel fijn. De koning gaf elke soldaat een medaille omdat hij zo blij was dat ze hadden geholpen. En de generaal kreeg een eigen pony om zich nog sneller te verplaatsen, de pony had op het feest zo veel gegeten dat hij heel dik was geworden. Dat vond de generaal niet erg “ hij is prachtig en ik noem hem ‘lipos’ en ik ga veel met hem rijden”.
