Touwtje Op een dag was het heel mooi weer in sprookjesland. Het zonnetje scheen en de lucht was blauw. Het beloofde een hele fijne dag te worden! Xara en Ariebarie waren samen opweg naar de waterval. Daar brachten ze samen graag tijd door op zonnige dagen. Ze zagen daar alle regenboog visjes zwemmen. Een klein stukje verder, wilden ze graag over het wiebelbruggetje gaan. Maar oh nee! Het wiebelbruggetje is kapot! En achter de boom staan twee gemene snarfen te lachen. ‘Ha haaa, ik dacht al dat die oerieboeries hier vandaag heen wilden!’… ‘Waarom hebben jullie het bruggetje kapot gemaakt?’ vroeg Ariebarie aan de snarfen. En de gemene snarf zei: ‘omdat het kan!’ …. Daar waren Xara en Ariebarie niet blij mee. Maar in de lucht zagen ze iets speciaals… dat was een vliegende koets! Er vielen hier en daar een paar glitters op het water. En ook een glitter in Xara’s haren! En Ariebarie vond dat wel heel erg mooi. De snarfen vonden dat allemaal heel stom. Ze hielden echt niet van glitters, dus ze renden er snel vandoor. De vliegende glitter koets landde dichtbij de waterval waar Xara en Ariebarie stonden. En wie kwam daar uit? Het was Yvana de witte fee van het zuiden! Dat was een leuke verrassing! Xara vertelde haar dat de snarfen weer heel stout waren. Ze hadden namelijk het wiebelbruggetje kapot gemaakt. Er hing nu alleen nog maar een touwtje… een klein, dun touwtje. Daar konden Xara en Ariebarie niet overheen. Dan zouden ze heel ver naar beneden kunnen vallen. Dat zou heel gevaarlijk zijn! En ze hadden ook niks om het bruggetje weer mee te kunnen maken. En daar had de witte fee wel een leuk ideetje over. Ze deed haar glitter-schoentjes uit en ging met blote voeten op het touwtje staan. Ze was aan het balanseren! En in het midden deed ze een dansje! Zomaar op het touw. Zonder te vallen! Ariebarie schrok ervan. Hij riep: ‘Pas op! Zorg dat je niet valt!’ En Xara vond het ook erg spannend. Yvana keek naar de twee oerieboerie vriendjes en zag hun bange gezichtjes. En toen zei ze: ‘Geen zorgen, schatjes, als ik val dan tover ik mezelf weer omhoog!’ Xara stond er bedenkelijk bij te kijken. ‘Maar waarom tover je niet gewoon het hele bruggetje terug?’ vroeg ze. ‘Dat kan ook!’ zei de witte fee… ‘Maar dit is leuker!’ En toen wou Ariebarie ook proberen… en hij vroeg: ‘Witte fee? Als ik zou vallen, tover je mij dan ook terug omhoog?’ En ja hoor! Natuurlijk! Ariebarie zette zijn voetjes op het touw. Staan lukte hem niet goed. Het touw was erg hoog boven de afgrond. Hij pakte het touw met zijn handjes beet en trok zichzelf met handjes en beentjes verder. Het was heel spannend, dat wel. Maar met Yvana in de buurt, durft Ariebarie alles! En Xara? Toen ze zag dat Ariebarie veilig aan de overkant was, durfde ze het ook te proberen. Samen hadden ze erg veel plezier. Ze hebben vandaag iets gedaan dat ze nooit eerder gedaan hadden. Het was spannend, maar het was nog leuk ook! En op het einde toverde de witte fee het wiebelbruggetje weer terug. ‘Hocus Pocus Ruggetje, Ik Tover Hier Het Wiebel Bruggetje’ POEF en er kwamen zelfs glitters uit haar toverstokje. Xara nam Ariebaries handjes vast en samen dansten ze in de glitters die vrolijk naar beneden vielen
Verhaal 10 – Boek 4 (Door Yva)
