Xara en de verdwenen Gnoompjes
Dit verhaal gaat over een oeriboerie dorpje lang geleden in een ver sprookjesland. Volgens veel mensen zijn de oeriboeries een soort kabouters, maar dat klopt niet helemaal. Want oerieboeries hebben geen puntmutsen. Wel wonen ze lekker knus in paddestoelen. En ze zijn ongeveer 20 centimeter groot. En heel lief voor alle dieren in het bos. Maar even verder in het donkere bos wonen de Snarfen. Een soort trollen. Heel gemeen. En die zijn helemaal niet lief. En heel lelijk. En vinden het leuk om gnoompjes en oerieboeries te plagen. Het was een heerlijke zomerdag in Oeriville, Het oeriboerie dorpje waar alle oeriboeries al vele jaren wonen. Het is een drukte van jawelste, heel het dorp is bezig met versieringen, overal hangen slingers en vlaggetjes. Want morgen komen princes Millie en prins Samuel op visite. Helemaal uit het verre betoverde bos. Een reis die wel 3 weken duurt. Een reis over de blauwe bergen, langs het moeras, en door het donkere bos. Waar de Snarfen wonen. Het enige wat nog ontbreekt in het dorp is feestverlichting. Xara het oerieboeriemeisje loopt de bakkerij binnen. Het ruikt er heerlijk naar paddestoelen taart. “Hoi Xara” zegt de bakker. “Hoi” zegt de Xara terug. En wat mag ik voor je inpakken zegt de bakker. Nou…voor het feest van morgen hebben we feestverlichting nodig, en ik dacht aan gnoompjes, zegt Xara. Nou zegt de bakker, dat moet je zelf aan de gnoompjes vragen. Of ze ook op het feest komen, dan hebben we tevens ook verlichting. Waar wonen de gnoompjes vraagt Xara? De bakker legt uit: Gewoon het pad volgen tot bij de oranje bomen, dan linksaf tot de waterval, en dan doorlopen tot de rand van het donkere bos, daar wonen de gnoompjes in hun kleine huisjes welke in de bomen hangen. Maar pas op…iets verder in het donkere bos wonen de snarfen, als je er 1 ziet..dan keihard wegrennen he. Oke zegt Xara en ze loopt de bakkerij uit. Na een paar uurtjes lopen komt Xara bij de rand van het donkere bos. Maar er zijn helemaal geen gnoompjes te zien, ze snapt er niets van. Wel hangen overal in de bomen de huisjes van de gnoompjes, maar alle huisjes zijn leeg. Xara is nu wel een beetje bang, als er maar niks ergs is gebeurt met de gnoompjes, denkt ze. Plots ziet ze een wazig lichtje in de verte, diep in het donkere bos. En dappere Xara gaat verder het donkere bos in, ze heeft het gevoel dat ze niet alleen is. Dan hoort ze een rare gemene krakende stem zeggen. ‘’Hahah we hebben alle gnoompjes nu gevangen”… Xara kijkt tussen de takken van de bomen en ziet een gouden kooitje, met daarin alle gnoompjes.. en 4 gemene snarfen erbij. Weer een gemene streek van de snarfen. Xara is niet meer bang en denkt “ik moet een plannetje verzinnen om de gnoompjes te bevrijden.” Nu weet Xara dat snarfen bang zijn voor de Takkie muizen. En Xara kan als de beste het geluid van een Takkiemuis nadoen. Ze verstopt zich achter een boom en roept zo hard als ze kan “TAKKIE TAKKIE TAKKIE’’. Alle snarfen schrikken en rennen weg, nu springt Xara omhoog en rent naar de gouden kooi, ze doet de deur open en alle gnoompjes vliegen eruit. Zo snel als Xara kan rennen en de gnoompjes kunnen vliegen gaan ze terug naar het veilige oerieboeriedorp. En zo is de feestverlichting ook klaar voor het feest morgen, de gnoompjes geven heel mooi licht. Xara is wel een beetje moe van dit avontuur, en gaat vroeg naar bed in haar paddestoel huisje, en de gnoompjes gingen met haar mee.
