Stoute snarfjes
Xara werd ’s morgens wakker voor een mooie, nieuwe dag. Toen ze uit haar bedje kwam en voor haar spiegel ging staan, begon ze te gillen! AAAAAAH. Op dat moment werd Ariebarie ook wakker door het gegil van Xara. Hij ging ook uit zijn bedje en voor zijn spiegel staan.. Ook hij begon heel hard te gillen: EEEEEEEEEEK… Daardoor werden alle oerieboeries wakker en ja hoor, ze gingen allemaal heel hard gillen toen ze zichzelf in de spiegels zagen. Burgemeester boerie zei dat alle oerieboeries even samen moesten komen. ‘Is er iemand die weet wat er is gebeurd?’ vroeg hij. ‘Nee, ze Xara… Toen ik vanmorgen wakker werd had ik ineens geen haren meer!’ ‘Ik ben Lelijkkkkk, zei Ariebarie.. Ik ben kaal!!’’ Alle oerieboeries waren ineens hun haren kwijt! Op dat moment kwam het Snarfje Sniffel aanrennen. ‘Ik weet het, ik weet wat er is gebeurd!’ riep ze. En alle oerieboeries luisterden aandachtig naar haar. Sniffel legde het uit: Vannacht waren de snarfen wakker en ze gingen wandelen. En 1 snarf kreeg het idee om al jullie haren af te knippen, hij zei het voor de grap.. maar een ander snarf vond dat zo leuk dat hij dat echt begon te doen! En toen kwam er een andere snarf bij, die vond dat ook heel grappig en voor ik het wist waren alle snarfen jullie haren aan het knippen.. Er was niks dat ik kon doen om ze tegen te houden! … Ik heb me de hele nacht achter een boom verstopt omdat ik bang was dat ze ook mijn haren af zouden knippen. ‘Wat een gemene streek van de snarfen!’ zei de burgemeester boerie. Xara zei: Ik dacht dat de snarfen alleamaal lief getoverd waren… ‘’Tja’ zei Ariebarie… ‘’Snarfen blijven snarfen en sommige wezentjes kun je nooit veranderen met een toverspreuk. En toen had Xara een goed idee! ‘’We kunnen allemaal naar de Witte fee van het Zuiden toegaan en vragen of ze onze haren weer terug kan toveren!’’ En dat gingen ze doen. Ariebarie floot FEEET FEEEWWWW, en papadraak kwam aangevlogen. GRIM GROM GROM FEE GRAM.. alle oerieboeries mochten op de rug van de draak klimmen en ze vlogen samen helemaal naar het kasteel van de witte fee toe. Yvana zag de kale oerieboeries al aan komen vliegen en vond het jammer dat de snarfen niet zo lang lief waren gebleven. ‘’Het is de aard van het beestje’’ zei ze dan maar. En de toverde alle haren van de boeries weer terug: Are are Hare, alle oerieboeries hebben nu weer Haren! En POEF. Ze waren alleamaal weer precies zoals ze waren. Allemaal weer knappe, mooie oerieboerie beestjes. Dankjewel witte fee!! Riepen ze tegelijk toen ze weer terug op papadraak naar huis vlogen. ‘’Dankjewel draak! GrimGrim!’’ En nu gingen alle oerieboeries samen paddestoelenflappen eten en een plannetje bedenken hoe ze de gemene snarfjes eens terug kunnen pakken..