Het magische deurtje
Kijzer Abel en Yvana de witte fee lopen soms het sprookjesland uit en verdwijnen dan zomaar ineens! En dan komen ze soms terug met een nieuw sprookjesland wezentje, die dan helemaal in deze wereld thuishoort. Waar zouden Kijzer Abel en Yvana de witte fee toch steeds naartoe gaan? Koning Robinio wilde dat graag weten. Hij ging ze volgen. Maar ineens waren ze weer verdwenen, zomaar in het niets. Koning Robinio liep dichter naar de plek waar Kijzer Abel en de witte fee voor het laatst stonden voordat ze verdwenen. En daar was niks te zien. Tot Koning Robinio opeens iets hoorde. Hij hoorde stemmen praten over dingen die hij niet begreep. ‘Een boek gedrukt? Sprookjes vlaggetjes? Welk plaatje erbij moet? Wat voor plaatje? Waar gaan deze stemmen over? Ze klinken wel als Kijzer Abel en Yvana de witte fee… maar waar zijn ze?….
Totdat er opeens een verborgen deurtje verschijnt. Het is een piepklein deurtje die zomaar uit het niets is verschenen. Koning Robinio loopt naar het deurtje toe en steeds wanneer hij een stapje dichterbij zet, wordt het deurtje groter en groter. Nu past hij er makkelijk doorheen! En hij doet het deurtje open. En hij stapt naar binnen. En wat ziet hij daar? Een raar machientje met allemaal A B C letters erop, het is een soort boek. Maar dan andersom en rechtop. Die letters die hij ziet lijken wel knopjes. De koning springt op de A knop… en opeens verschijnt er een letter A op het boek aan de bovenkant! Zomaar uit het niets. En dan hoort hij Kijzer Abel weer praten. Hij zegt: ‘ik ga dit straks lezen op de computer.’ Kijzer Abel loopt weg en komt terug aangelopen met een boerie-bier? Dat vindt Koning Robinio wel grappig om te zien, want Ariebarie staat erop! En dan heeft Yvana de witte fee ineens door dat Koning Robinio op letter A staat. ‘Hallo, Robinio! Dit is waar de sprookjes verhalen worden geschreven. Dit is een laptop, en met alle letter knopjes waar je nu op staat, kunnen wij verhalen schrijven.’ En dan vraagt de koning: ‘Dus, wij zijn niet echt? Wij zijn verzonnen verhalen?’ Daar moet Yvana de witte fee wel om lachen. ‘Maar jawel, Koning Robinio, we zijn allemaal echt en we maken allemaal de mooiste avonturen mee. Niet omdat het vooraf opgeschreven wordt, maar omdat we het allemaal echt beleven! We leven het leven. Ook zonder verhalen blijven de snarfjes, snarfen en kunnen de gnoompjes vliegen in het bos. Ook zonder verhalen bestaan er schoonmaak elfjes en opruim kaboutertjes! En kan ik toveren en kan jij met spinnen praten. ‘Ik kan helemaal niet met spinnen praten..’ zegt Koning Robinio. ‘Maar, nu we het daarover hebben.. het zou handig zijn wanneer er in sprookjesland meer crawlers komen te zitten zodat we via het web ook met de bosnimphen, minderminnen en misschien zelfs wel Svetlaan, de gemene heks kunnen praten. Kunnen jullie dat opschrijven? Komen er dan meer spinnen?’ En dan zegt Kijzer Abel: ‘Goed idee. Ik schrijf het even op, Koning Robinio, dan zorgen we ervoor dat jij meer spinnen krijgt.’ Kijzer Abel typt een verhaaltje over de spinnen en Koning Robinio kijkt ondertussen naar het magische boek, laptop, of hoe heette het ding ookalweer? Elke keer wanneer Kijzer Abel een letter knopje induwde, kwam die zomaar aan de bovenkant in het rijtje erbij! En nog voordat Koning Robinio het doorhad, liepen er duizenden spinnen uit het magische boek.. ze volgden de Koning en nu was het tijd om ze naar sprookjesland te sturen. Het piepkleine deurtje verscheen weer. De koning liep er naartoe en weer met elke stap die hij zette, werd het deurtje iets groter en groter. Nu was de deur groot genoeg voor de koning en alle spinnen en ze liepen sprookjesland binnen. Yvana de witte fee ging met Koning Robinio mee en Kijzer Abel bleef nog even bij zijn boerie-bier en het magische boek. Hij zou later ook weer door het deurtje heen gaan, terug naar sprookjesland toe.