De groene, pratende, andersom zwam
Ariebarie liep in het paddestoelen veld. ‘Kom dichterbij’, hoorde hij. Hij wist niet waar het geluid vandaan kwam of wie dat zei. ‘Kom dichterbij’, klonk het weer vanuit de hoek achterin het paddenstoelen veld. Ariebarie liep zachtjes richting het geluid. En wat zag hij? Een groene, pratende paddestoelen zwam! ‘Kom nog dichterbij’… Ariebarie luisterde en hing nu met zijn hoofd vlak boven de zwam. Puffff… Een groene, stinkende wolk kwam uit de zwam, en Ariebarie rook dat. ‘Ew!’ riep hij eerst. Maar daarna zei hij: ‘dat rook lekker.’ Toch liep Ariebarie snel weg. Hij liep achteruit helemaal terug naar oerieboerie dorp. De hele weg liep hij andersom. Xara zag hem en ze riep: ‘Hi Ariebarie!’. Maar Ariebarie zei: ‘doei’. Toen waaide zijn puntmuts af en zette hij hem verkeerdom terug op zijn hoofd. Daarna ging hij een stukje rijden met zijn autootje. Maar hij reed achteruit! En toen had Ariebarie honger, dus hij liep andersom naar de bakker. Hij bestelde een smoothy tegen de honger en een cupcake tegen de dorst. Op de smoothy ging hij kauwen en de cupcake dronk hij met een rietje! Xara hield hem in de gaten, en ze vroeg: ‘waarom doe jij alles andersom?’ Ariebarie wou dat graag uitleggen, maar ook dat kwam er andersom uit. En hij zei: ‘Paddestoelen met witte stipjes zijn altijd stil’. Daar begreep Xara niks van. En ze bracht Ariebarie naar bed. ‘Ga maar gauw slapen, dan gaat morgen hopelijk alles weer helemaal goed.’ En dat deed Ariebarie. Hij lad andersom in bed, met zijn voeten op het kussen, maar hij sliep meteen. En de volgende ochtend toen Ariebarie wakker werd… deed hij zijn schoentjes aan de verkeerde voeten, zijn sokjes rond zijn oren en met zijn kam poetste hij zijn tanden! Ojee, dacht Xara, het is nog niet voorbij. En ze riep Draakje Cloudy, zette Ariebarie op haar rug, hij zat natuurlijk andersom, en samen vlogen ze naar de witte fee van het zuiden. Eenmaal bij Yvana de fee aangekomen, zag ze meteen wat er aan de hand was. Ariebarie deed alles andersom! ‘Daar weet ik wel een toverspreuk tegen.’ Ze zwaaide met haar toverstokje en ze toverde: ‘Alles andersom, alles andersom, draai de boel maar weer om!’ En weet je wat? Dat werkte meteen! Ariebarie begon het uit te leggen. ‘Die pratende zwam bedoelde dus niet ‘kom dichterbij’, maar ‘ga verder weg’!’ En toen pas wist Xara wat er gebeurd was en waarom Ariebarie alles andersom deed. ‘Dat was vast een groene, pratende andersom zwam!’… Gelukkig is dat nu verleden tijd. Ariebarie haalde gauw de sokjes van zijn oren af en deed zijn schoentjes aan de juiste voeten. Dat loopt een stuk fijner! ‘En nu’, zei Yvana, ‘is het tijd voor thee’.