Snarfen met zwaarden
Er was onrust in heel sprookjesland. Er was namelijk een gevaarlijke reuze trol uit de grotten gekomen. En die liep overal naartoe. De trol was reuze groot en had reuze grote voeten waarmee hij alles plat trapte. Alle andere sprookjesland bewoners waren bang. En Kijzer Abel kreeg een idee. Hij wilt niet dat de reuze trol zijn kasteel zou plattrappen, dus hij vroeg aan de gemene snarfjes om hem te helpen. Kijzer Abel maakte met ijzer heel veel kleine zwaardjes. En elke snarf kreeg er 1! Dat vonden de snarfen heel gaaf, nu hadden ze wapens… daarmee zouden ze zoveel gemene plannetjes kunnen bedenken! Maar Kijzer Abel was heel duidelijk: ‘Jullie mogen niet weglopen met de zwaarden. Jullie blijven allemaal in een grote cirkel rond mijn kasteel staan. En als de reuze trol eraan komt, dan prikken jullie met de zwaarden in zijn grote voeten. Dan gaat de trol weer weg!’ De snarfjes knikten ‘ja’, maar zo gauw Kijzer Abel eventjes binnen was, renden alle snarfen er wild vandoor met de zwaarden in hun handjes. Nu is het sprookjesland nog gevaarlijker. Er loopt niet alleen een gevaarlijke, reuze trol door het land, maar er rennen ook heel veel, kleine, bewapende, gemene snarfen door het bos! Wat zouden die snarfen van plan zijn? Die gingen natuurlijk weer naar de oerieboeries toe… Eenmaal in oerieboerie dorp aangekomen, wilden de snarfen Xara en Moons haren afsnijden met het zwaard. ‘Hee, stop!’, riep Ariebarie. Maar lieve oerieboeries zonder wapens kunnen het nooit winnen tegen gemene snarfen met zwaarden… Toch stopte de snarfen heel eventjes en waren Xara en Moon nog veilig. Xara vroeg aan de snarf: ‘waar hebben jullie die zwaarden vandaan?’ Waarop de snarf zei: ‘die hebben we van Kijzer Abel gekregen om jullie mee te plagen!’ Dat kon Xara niet geloven… Kijzer Abel zou zo iets nooit doen. En toen begon de grond een beetje te trillen. En nog een beetje harden.. en nog harden. Daar kwam namelijk de gevaarlijke reuze trol aangelopen! BOEM, en daar stond ineens de reuze grote voet van de trol, vlak naast Xara, Moon en de gemene snarfen. De trol bukte. De snarfen waren bang, maar ze renden niet weg. En toen herkende Xara de trol! Dat was de reuze trol die heel lang in de grot woonde, daar gingen Xara, Ariebarie en de gnoompjes naartoe samen met Draakje Cloudy toen dat nog een babydraakje was! De trol zei: ‘Hallo oerieboerie meisje. Ik ken jou nog wel. Ik kom eens kijken hoe het nu in sprookjesland is. Wij, Reuze Trollen, denken eraan om uit de grotten te komen en ergens anders te gaan wonen.’ En dan heeft Xara een goed idee: ‘Je zou dichtbij oerieboerie dorp kunnen wonen, hier vlak in de buurt zit het donkere snarfenbos, zij vinden het altijd leuk om nieuwe vriendjes te maken!’ Dat vond de trol een goed idee. Hij tilde de snarfjes met zwaardjes op en hield ze in zijn reuze hand. De snarfen waren heel bang. En de trol zei: ‘Mag ik dan in jouw huisje komen kijken?’ De snarfen zeiden niks. Ze begonnen bijna te huilen. Toen de trol in het donkere snarfenbos was, trapte hij per ongeluk alle snarfen huisjes kapot met zijn grote, reuze voeten. Hij zette de snarfjes weer terug op de grond en hij vroeg: ‘waar zijn jullie huisjes dan?’ Waarop de snarfjes huilend zeiden: ‘Onder je voet..’ De reuze trol vond de huisjes maar klein, hij ging verder naar het oosten om te kijken of hij daar een geschikt plekje kreeg gevonden. En de snarfen, die moeten nu alle huisjes weer opbouwen, die hebben helemaal geen tijd meer voor gemene streken. En Kijzer Abel? Hij pakt alle zwaardjes weer van de snarfen af. Dat hebben de snarfen niet eens gemerkt doordat ze zo druk bezig zijn met het opbouwn van hun huisjes.