Het verhaal waar yvanna en robinio verlieft worden….op het “trip trap trein perron.
Op een vroege ochtend werd Yvana de witte fee van het Zuiden wakker door het geluid van de regen. Vele regendruppeltjes tikten tegen het raam. Tik, tak, klik, klak. Het regende en het regende. Yvana bedacht wat ze graag zou willen doen die dag. Ze kon niet met de konijntjes spelen in de regen, ze kon ook de bloemetjes niet verzorgen in haar tuin. Maar wat dan? En toen bedacht ze dat ze graag wilde weten of er verder in het Zuiden ook zoveel regen zou zijn. Ze zou met de trein helemaal, veel verder naar het Zuiden gaan. Ze zou kijken wat daar allemaal te zien was! En zo ging Yvana de fee met haar toverstokje richting het trip trap trein perron. Op de trein wachten. Ze toverde een ‘Aartje aartje treinkaartje’ en ging onder een boom schuilen tegen de regen. Na een klein poosje wachten kwam de trein er al aan. De fee stapte in en zocht waar ze wilde zitten. Toen ze door de gang van de trein liep vielen haar ogen op een hele knappe koning. Ze herkende hem eerst niet, helemaal verblind door hoe knap de koning was. Toen ze dichterbij hem kwam ging ze tegenover hem zitten. Het was Koning Robinio! Wat doet hij in de trein?! Koning Robinio keek naar de witte fee en hij dacht precies hetzelfde. De fee en de koning kennen elkaar al heel lang van sprookjesland, maar vanaf nu zien ze elkaar op een andere manier. Yvana de fee krijgt vlindertjes in haar buik en ze kan niet meer stoppen met glimlachen. Koning Robinio weet niet goed meer hoe hij moet praten, alsof er verliefdheids vlindertjes in zijn keel zitten! Hij weet niet eens meer hoe hij ‘hallo’ moet zeggen! Yvana vindt dat heel grappig, dus ze begint zelf met praten. ‘Waar gaat jouw reis naartoe? Vraagt ze. ‘Ehm, ik.. ik.. ik ga naar het zuiden toe. De koning stottert een beetje. Hij vindt het ineens heel spannend om met de witte fee te praten. ‘Wat ga je in het zuiden doen? Vraagt Yvana. ‘’Ik.. ik.. ehm.. ik hoop dat ik daar batterijen gevonden krijg, voor Ariebarie.. voor zijn raceauto. En jij, waar ga jij naartoe?’ vraagt de koning. ‘’Ik ga naar het zuiden om te kijken of daar de zon schijnt! Maar volgens mij hoeft ik niet verder te zoeken, de zon schijnt wanneer ik naar jou kijk, ik ga met je mee.’’ De koning weet niet meer wat hij moet zeggen, hij vindt het zo leuk dat de fee met hem mee gaat! Samen liepen Yvana en Robinio de hele dag door de dorpen in het zuiden. Ze lachen veel en ze praten veel. Ze hebben zelfs elkaar handjes vast tijdens het lopen! Toen het weer donker begon te worden was het tijd om terug naar huis te gaan. Samen gingen ze met de trein terug naar het trip trap trein perron. Toen ze op het perron stonden en de trein achter hun vertrok, gaven ze elkaar een kusje! In de regen, wat het regende wel de heeeeele dag. Koning Robinio ging terug naar zijn kasteel. En Yvana de fee ging terug naar haar kasteel. Ze kwam onderweg Bentie pentie tegen. ‘’Waffhaha, Wafhaha!’ Dat hondje is altijd vrolijk. Zelfs wanneer het regent. ’s Avonds laat terug in het kasteel kon de witte fee alleen nog maar aan Koning Robinio denken. Zou hij ook aan haar denken? Zou ze hem snel weer zien?