Het nieuwe spelletje
Op een middag waren Ariebarie en Xara een spelletje aan het spelen. ‘Hee.. jij wint altijd!’ riep Xara. ‘Zullen we een keer een ander spelletje spelen?’ ‘Is goed’ zei Ariebarie. ‘Maar wat gaan we spelen dan?’ Alle spelletjes hebben we al zo vaak gespeeld.’ En toen zei Xara: ‘We kunnen een nieuwe spelletje verzinnen. Een spelletje dat we nog nooit gespeeld hebben. Misschien kan ik dan ook een keer winnen.’ En dat gingen ze doen. Xara en Ariebarie liepen samen een klein rondje door oerieboerie dorp. Ze waren inspiratie aan het opdoen voor hun eigen spelletje. ‘Ik weet iets!’ riep Xara toen ze een paar noten onder een boom zag liggen. ‘We rapen de noten op, leggen ze allemaal op een rijtje en dan gaan we verderop staan en met een andere noot rollen tot dat het rijtje noten omgerold is.’ Ariebarie vond dat een leuk idee. Ze raapten alle noten op en legden ze netjes op 1 rij. Xara maakte met een stokje een cirkel in het zand. ‘In deze cirkel moeten we staan wanneer we aan de beurt zijn’, zei ze. En Ariebarie gaf haar een hele ronde, mooie noot om mee te beginnen. ‘Wie de meeste noten kan omrollen is de winnaar!’. En het spel kon beginnen. Xara gooide als eerste en ze rolde welgeteld 2 noten om. ‘Twee noten is twee punten! Ik sta voor!’ ‘Ja’, zei Ariebarie, ‘maar alleen maar omdat ik nog niet aan de beurt ben geweest.’ En toen rolde Ariabarie ook met de noot. Ook twee punten voor hem! ‘Mijn beurt!’ riep Xara. En ze rolde weer heel hard met de noot… een beetje te hard. De noot rolde heel ver naar het bos toe. Hij ligt nu vast ergens in het hoge gras aan de bosrand. Xara en Ariebarie gingen samen kijken. De noot was nergens te bekennen! Ze zochten en ze zochten. En toen ineens stond daar een snarfje. Een klein snarfje. Een klein, dik snarfje. Hij was ergens op aan het kauwen en hij zei: ‘die noot krijgen jullie noooooit meer terug, hij was erg lekker!’… Xara en Ariebarie vonden dat niet zo lief van het snarfje. Maar ze wilden graag weer verder spelen. Dus Ariebarie pakte een andere noot en zei: ‘Kom, Xara, we gebruiken deze noot nu wel’. En dat gingen ze doen. Maar op dat moment kwam de dikke, kleine snarf hun achterna gelopen. ‘Wil je graag met ons meespelen?’ vroeg Xara. Maar nee… dat wou het snarfje niet. Hij pakte 1 noot uit het rijtje en at hem op! En daarna nog 1. ‘Heeee, niet doen!’ riep Xara. ‘Wij zijn een spelletje aan het spelen met de noten, stoute snarf!’ En toen had Ariebarie een idee. Hij hield een glimmende, bruine steen omhoog en zei: ‘Kijk, snarf.. dit is een heel speciaal nootje. Deze is het allermooiste en het allerlekkerste. Wil jij hem opeten?’ De snarf werd er hongerig van en knikte: ja! De snarf kwam dichterbij om de noot te willen pakken. Maar op dat moment gooide Ariebarie de glimmende steen heeeeeeel ver weg, helemaal het donkere bos in. De snarf rende er achteraan. ‘Zo’, zei Ariebarie.. ‘die zien we voorlopig niet meer terug.’ En daarna hebben Xara en Ariebarie nog de hele middag samen met de noten gespeeld. En wie er had gewonnen? Degene die het meeste plezier heeft gehad! Xara en Ariebarie tegelijk, want ze zijn beide gek op spelletjes spelen met elkaar.