Als een kikkertje
Op een late avond waren alle gemene snarfjes nog wakker. Ze zaten allemaal samen in het moddemoeras en ze waren gemene plannetjes aan het bedenken. ‘De gnoompjes hebben we al zo vaak gepests…’ zei een snarfje. ‘Nu zijn de oerieboeries aan de beurt!’ maar een ander snarfje had een beter idee: ‘we gaan prinses Millie een keer pesten.. dat hebben we nog noooit gedaan!’ En de snarf wist al precies hoe: ‘we gaan naar het Ssserpentiena bos. Daar woont een hele gemene slang en daar wonen ook heel veel giftige kikkers! We gaan een paar kikkers vangen, en knijpen het gif eruit boven een aardbeien milkshake.. en die geven we dan aan de prinses. Wanneer zie die opdrinkt, verandert ze in een kikker!’ Dat vonden alle gemene snarfen zo grappig dat ze er de hele nacht om hebben zitten lachen. De volgende ochtend vroeg vertrokken ze met zijn allen en een paar vangnetjes naar het Ssserpentiena bos. De snarfen waren wel een beetje bang van de gevaarlijke slang. Maar omdat ze met zijn allen samen waren, kon de slang ze niks maken. Al na een paar minuten vonden ze de eerste giftige kikker. Ze vingen hem en stopten hem in een gouden kooitje. En nog 1, en nog een paar. Nu ze het hele goude kooitje vol hadden zitten met giftige kikkers, gingen ze terug naar het snarfenbos. Daar knepen ze de giftige kikkers uit boven een verse aardbeien-shake. Wanneer je in een kikker knijpt, laat hij druppels gif in de shake vallen. ‘Hahahaaaa’ lachte een gemene snarf. ‘Het drankje is nu helemaal klaar!’ Het lieve snarfje Sniffel wist niks af van het gemene plannetje, ze wist niet wat de andere snarfen met de kikkers aan het doen waren. Ze ging weer verder met spelen met haar zusje en de mooie muziekdoos. De gemene snarfen brachten het drankje helemaal naar het kasteel van Prinses Millie en Prins Samuel. Daar zetten ze het drankje op een mooi groen blad voor de grote poort. De snarfen klopten aan en gingen allemaal achter een boom verstoppen. Prinses Millie deed de grote poort open. Ze zag niemand. ‘Hallo?’ riep ze.. ‘Wie klopte er op de poort?’ Maar ze kreeg geen antwoord. Ze zag alleen een ontzettend mooi versierd aardbeien-drankje staan op een heel mooi blad. Het zag er zo lekker uit… Ze dacht niet langer na over wie deze daar neer heeft gezet. Prinses Millie tilde het drankje op en ze nam een klein slokje. ‘Hmmm, dat smaakt lekker!’ En toen dronk ze het hele drankje leeg… Al gauw gingen haar beentjes veranderen, ze kon nu alleen nog maar over de grond hoppen. En toen ze ‘Help Help’ wou roepen, kwam er alleen nog maar ‘Bwuubitttt, Bwubitttt’ uit haar keel! Ojee, dacht de prinses. Dit is niet de bedoeling!! Ze hoorde achter een boom allemaal snarfen gemeen lachen. Maar wat kon ze doen? En toen kreeg ze het idee dat ze al hoppende helemaal richting oerieboerie dorp zou gaan. Ze hopte langs de miranja rivier, ze hopte naar Xara toe. Xara wist altijd wel een oplossing. Xara zou wel weten wat er in het drankje zat. De gemene snarfen zagen dat de prinses in een kikker was veranderd en ze kwamen niet bij van het lachen! Toen Prinses Millie eenmaal bij Xara was, had ze geluk dat de witte fee van het Zuiden ook toevallig in oerieboerie dorp was. Yvana de fee toverde: ‘Aal, aal aal, Prinses Millie wordt nu weer normaal!’ en POEF. Prinses Millie kon weer rechtop lopen en praten. Ze legde het hele verhaal uit aan Yvana de fee en haar oerieboerie vriendinnetje Xara. ‘Wat een gemene streek van de snarfen!’