Op een nacht toen het heel donker en heel stil was, kregen de snarfen een gemeen plannetje. Ze liepen allemaal heel stil, zonder iemand wakker te maken naar het gnoompjes bos. Ze haalden de gouden kooitjes weer tevoorschijn en stopten alle gnoompjes er 1 voor 1 in. Sniffel het lieve snarfen meisje, mocht niet meedoen. Alle andere snarfen lieten haar slapen. De gnoompjes werden wakker toen de gemene snarfen ze vast hadden, maar ze konden niks doen. Dus toen zaten ze allemaal opgesloten in de gouden kooitjes. Lumie was boos op de snarfen: HAAL ONS HIER NU UIT! Riep hij. Maar de snarfen luisterden niet. De snarfen hadden een ander plan. Ze liepen met alle gouden kooitjes helemaal richting de vleervlammen grot. Daar wonen heel veel vleer vlammen, dat zijn vleermuizen met vlammetjes op de vleugels. Vleervlammen zijn gek op het eten van kleine beestjes. Vooral gnoompjes vinden ze lekker. Wanneer een vleervlam een gnoompje eet, worden zijn vlammen groter. En de vleervlam met de grootste vlammen, die is het sterkste, dus die is de baas. De snarfen wilden maar al te graag zien dat de vleervlammen ruzie zouden gaan maken om de gnoompjes. De lieve gnoompjes die in de kooitjes zaten, waren erg bang. Ze hadden hun lampjes allemaal uitgedaan en zaten heel stil. Een paar lieve gnoompjes waren zelfs een beetje aan het huilen. Zo bang waren ze. Toen de snarfen met alle kooitjes in de vleervlammen grot kwamen, sliepen de vleervlammen nog allemaal. Daar hadden de gnoompjes veel geluk mee, dan hadden ze nog een beetje tijd om te proberen te ontsnappen. Maar er was geen mogelijkheid om uit de kooitjes te komen. In de grot was het erg donker. En de miranja rivier stroomde hier ook. In de rivier waren een paar mirajas aan het zwemmen en die zagen dat de gnoompjes gevangen waren en dat de snarfen weer heel gemeen waren. De miranjas zwommen zo snel ze konden helemaal naar oerieboeriedorp. Toen ze daar waren gingen de miranjas heel hard spetteren zodat de oerieboeries zouden komen vragen wat er aan de hand was. Ariebarie zag het gespetter en samen met Xara rende hij naar de mieranjas toe. ‘’Wat is er?’’ En de miranjas begonnen het hele verhaal uit te leggen. De snarfjes hadden de gnoompjes gevangen en ze zijn nu allemaal in de gevaarlijke vleervlammen grot! ‘’we moeten snel zijn! riep Xara… Samen renden Xara en Ariebarie zo snel ze konden. Ze renden en renden. Ze waren helemaal buiten adem. Toen ze eindelijk bij de vleervlammen grot kwamen, waren ze gelukkig op tijd! De snarfen waren ondertussen ruzie aan het maken of ze wel of niet de vleervlammen wakker moeten maken. De gnoompjes zaten nog steeds opgesloten in de gouden kooitjes. Xara en Ariebarie liepen heel stil tussen de rotsblokken van de grot door. Tot ze bij de gouden kooitjes aankwamen. Xara heeft altijd een mooi kettingkje aan haar nek hangen met een scherp puntje. Die kon ze gebruiken als sleuteltje om de kooitjes open te maken. De snarven hadden niks door. Ze hadden het veel te druk met ruzie maken met elkaar. De gnoompjes waren heel blij om Ariebarie en Xara te zien! Ze waren alleamal weer vrij! Ze deden allemaal hun lichtjes weer aan en ze vlogen van blijheid alle kanten op! Maar ojee… op dat moment werden er een paar vleervlammen wakker. Ze zagen de gnoompjes en kregen er honger van… ‘’VLIEG WEG! riepen charlotte en Sofia heel hard. En het werd een grote chaos. De vleervlammen vlogen alle kanten op. De gnoompjes vlogen alle kanten op. De snarfen werden allemaal stil en zaten vol bewondering te kijken. Ze werden er zelf een beetje bang van. En xara en ariebarie? Die bedachten snel een plan. ‘’STOP vleervlammen!’ riep Xara. Maar ze luisterden niet. Ze wilden zo graag de gnoompjes op eten… Ariebarie floot op zijn vingers en Kayakus de vliegende witte wolf kwam heel snel aangevlogen. Hij blafte en gromde alle vleervlammen weg. Xara, Ariebarie en alle gnoompjes kropen heel snel op zijn rug. Ze hielden zich goed vast, en Kayakus vloog weg. Hij bracht iedereen in veiligheid. De vleervlammen waren niet blij dat hun lekkere eten nu weg is gevlogen.. ze keken met hongerige ogen de snarfen aan en die begonnen nu heel hard weg te rennen. De snarfen sprongen 1 voor 1 in de miranja rivier en werden daardoor kletsnat! Kayakus met alle gnoompjes, xara en ariebarie vloog richting Oerieboerie dorp. Daar kreeg iedereen een kopje paddestoelen thee om rustig te worden van dit spannende avontuur. De gnoompjes zijn weer veilig. Kayakus kreeg een kom met lekkere paddestoelen-drep en Xara gooide wat lekkere peertjes in de miranja rivier om dankjewel te zeggen tegen de miranjas. Dit zullen de lieve gnoompjes nooit vergeten. Maar gelukkig is het nu voorbij!
Verhaal 21 (Door y)
De vleervlammen grot
