Sniffel wenst een oerieboerie te mogen zijn
Sniffel het lieve snarfenmeisje was altijd al een beetje anders dan de andere snarfjes. Ze was namelijk heel lief en hielp graag andere sprookjesbewoners. Omdat ze zo anders was dan de andere snarfjes, werd ze vaak gepest en uitgelachen. Sniffel droomde ervan om een oerieboerie, gnoompje of zelfs een fee te worden, zodat ze niet meer gepest zou worden.
Een dag besloot Sniffel om naar Kristelientje de wensvlinder te gaan. Kristelientje was een magische vlinder die in het kasteel bij Kijzer Abel woonde. Bij Kristelientje kon je alles wensen, als het maar in een rijmpje gewenst werd.
Sniffel wist precies wat ze wilde wensen. Ze knielde neer en begon te rijmen:
“Lieve Kristelientje, de wensvlinder, Maak mijn hart van gouden glinder
Ik wens om nieuwe vriendjes te maken, En niet meer als snarf te zijn gebaken.
Ik wil ze laten zien wie ik wil zijn: Een oerieboerie met een hart vol liefde en vriendschap, zonder pijn.”
Maar in plaats van haar wens te vervullen, zei Kristelientje: “Lieve Sniffel, je hoeft niet iemand anders te zijn om geliefd te worden. Het is juist mooi dat je uniek bent en je eigen weg gaat. Wees trots op wie je bent.” Sniffel begreep het niet helemaal, maar besloot om Kristelientjes woorden in overweging te nemen.
Vanaf die dag begon Sniffel zich steeds meer op haar gemak te voelen in haar eigen lichaam als snarfje. Ze maakte vrienden met de oerieboeries, gnoompjes en zelfs met Yvana de witte fee van het Zuiden. Sniffel leerde dat het niet uitmaakt wie je bent, zolang je maar jezelf bent.