Toverklok
Het was een regenachtige dag in sprookjesland, en de bosnimphs, Koning Honing en Kellietje, besloten om een wandeling te maken door het bos. Terwijl ze onder de bomen liepen en genoten van het gezelschap van de bijen, vroegen ze zich af waarom het zo hard regende.
Plotseling hoorden ze een geluid dat klonk als een klok die luidde. Het was een oude toverklok die alleen klonk wanneer er iets magisch gebeurde. De bosnimphs renden naar de klok en zagen dat er een boodschap op stond. “Er is een einde aan de regen nodig, anders zal het bos doodgaan,” las Koning Honing hardop.
Ze besloten dat ze moesten handelen en snel. Koning Honing wist dat er een oude toverformule was die gebruikt kon worden om de regen te stoppen. Hij vertelde Kellietje dat ze naar de toverklok moesten gaan die in het hart van het bos verborgen was. Kellietje was een beetje bang omdat ze nooit eerder zo ver weg was geweest, maar ze wist dat ze het moest doen om het bos te redden.
Ze begonnen aan hun reis naar de toverklok en onderweg ontmoetten ze veel magische wezens, zoals een groepje oerieboeries, Gnoompjes, Snarfjes en een kinderdraakje genaamd Cloudy die hen beschermden.
Eindelijk kwamen ze bij de toverklok. Koning Honing reciteerde de toverformule en de regen begon te minderen. Maar net toen ze dachten dat alles veilig was, verscheen Svetlaan de heks die wilde het bos vernietigen. Koning Honing en Kellietje wisten dat ze samen moesten werken om de heks te verslaan. Kellietje gebruikte haar toverkracht om de heks te verlammen, terwijl Koning Honing de toverformule reciteerde om de regen te stoppen.
De heks was verslagen en de regen was gestopt. Het bos begon weer te groeien en de magische wezens waren blij dat hun thuis gered was. Koning Honing en Kellietje werden als helden beschouwd en ze waren heel gelukkig, wetende dat ze samen iets geweldigs hadden bereikt.