Bootjes op het water
Vandaag was het een hele speciale dag in oerieboerie dorp. Vandaag vieren de oerieboeries iets dat heet: het lichtjesfeest. Dan maakt elke oerieboerie een bootje met daarin een kaarsje die ze dan ’s nachts met zijn allen op de miranja rivier weg laten varen. Samen met de gnoompjes die dan meevliegen is dat een hele magische avond. De oerieboeries geloven dat dit ze geluk brengt omdat de bootjes hun wensen laten uitkomen als ze maar ver genoeg varen. Ariebarie en Xara willen dit jaar samen hun bootjes maken in de hoop dat ze altijd beste vriendjes zullen blijven. Samen gaan ze opzoek naar iets in het bos dat ze kunnen gebruiken als bootje. Iets dat goed drijft. Ariebarie vindt een hele mooie steen. Maar Xara zegt: ‘is die niet wat groot en zwaar, Ariebarie?’ En Ariebarie zegt: ‘nee hoor, het is zo een mooie steen, ik wil dit als bootje!’… waarop Xara voorstelt om het bootje eerst te testen om te zien of het bootje wel blijft drijven. Samen lopen ze naar de miranja rivier en daar gooit Ariebarie met een diepe zucht de steen in het water. PLONS.. en ze spetteren alle twee nat. De steen is nu weg. gezonken naar de bodem. En Ariebarie is een beetje verdrietig. En Xara zegt: ‘Kom, we gaan iets anders zoeken, iets dat minder zwaar is’. En dan vinden ze een mooi stukje mos. Het is heel licht, niet zwaar en superzacht. Dat wordt een mooi bootje, denken ze. Maar toch gaan ze hem voor de zekerheid eerst testen op de rivier. Mos is niet zwaar, dus het is heel makkelijk op het water te leggen. En het blijft ook drijven! Maar wat gebeurd er dan? Het mos wordt nat… en wordt steeds zwaarder en zwaarden door het water… en hij gaat nu steeds verder onder het water totdat… de mos volledig is verdwenen. Die is ook gezonken in de miranja rivier. ‘Dat is jammer…’ zegt Ariebarie. ‘Misschien moeten we iets zoeken dat wel licht is, maar zonder gaatjes erin..’ En dan krijgt hij ineens een smakelijk idee… ‘Wat nou als we een paddestoelentaart gaan gebruiken als bootje? Dat zou het lekkerste bootje van het dorp zijn!’.. Dus ze gaan snel naar het bakkertje, bestellen een paddestoelentaartje en rennen ermee snel naar de rivier. Hij blijft heel mooi drijven en ziet er ook nog eens super lekker uit. ‘Dit wordt ons bootje!’ roept Xara. Maar dan… begint het taart-bootje een beetje heen en weer te schommelen. Wat gebeurd er? Er brokkelen stukjes af en gaat steeds sneller op en neer op het water. En Xara zegt: ‘Oh natuurlijk, de mirhanjas en regenboogvisjes lusten de taart natuurlijk ook graag…’ En ze zien dat er wel 100den visjes op af komen zwemmen. Die willen allemaal een hapje proeven. En Xara zucht en zegt: ‘ze hebben er tenminste van genoten.. we moeten iets kiezen dat niet zo lekker is.’ En dan komen ze uit bij een grote bananenplant en Ariebarie zegt: ‘die bladeren zijn zo groot, daar kan ik wel op varen!’ En die grote bladeren lijken inderdaad hele goede bootjes te zijn. Ze drijven heel goed. Er komt geen water in en ze worden niet opgegeten door alle visjes. En samen gaan ze het bootje verder versieren met stokjes en bloemetjes en natuurlijk een heel mooi kaarsje. Het is eindelijk avond en Xara en Ariebarie hebben de boot vast die ze samen hebben gemaakt. Het is een super mooie boot geworden met daarop hartjes van stokjes, mooie rode, roze en blauwe bloemetjes en in het midden een heel mooi brandend kaarslichtje. Alle oerieboeries dansen rond met hun kaarsjes en er liggen al een paar bootjes in het water. Het ziet er prachtig uit. De gnoompjes zijn er ook en vliegen dansend door de lucht. Overal waar je kijkt, zie je kleine lichtjes in het donker. Xara en Ariebarie laten hun bootje varen, kijken elkaar aan en wensen samen dat ze altijd vriendjes zullen blijven. Het bootje gaat langzaam met alle andere bootjes mee, en samen dansen en feesten ze met de gnoompjes totdat alle bootjes weggevaren zijn, totdat niemand de kaarsjes meer kan zien.
Inspiratie: Long Krathong festival Thailand